doodervaring hebben meegemaakt

degenen die een bijna-doodervaring hebben meegemaakt. Het straalt een enorme hoeveelheid liefde uit, die de intensiteit van aardse liefde overtreft en alle andere emoties overstijgt.

Vaak kom ik discussies tegen over de onderlinge verbondenheid van alle dingen, waarbij tijd en ruimte lijken op te lossen. Deze diepgaande verbinding omvat alles en iedereen, waardoor een gevoel van eenheid ontstaat. In deze toestand besef ik dat ik van niemand gescheiden ben; we zijn allemaal met elkaar verbonden. Elke handeling en gedachte die we hebben, heeft verstrekkende gevolgen die onze beperkte waarneming te boven gaan. Pas als we dit uit de eerste hand ervaren, begrijpen we echt hoe zelfs de kleinste acties en gedachten verre gebieden kunnen vormen die onze verbeelding te boven gaan.

Op momenten dat ze op de rand van de dood staan, komen individuen vaak nieuwe verbindingen tegen die voorheen onzichtbaar waren. Deze ontmoetingen leveren diepgaande inzichten op in de wereld, het menselijk lichaam en hun eigen bestaan. De intensiteit van zo’n ervaring kan desoriënterend zijn, waardoor het lastig wordt om deze te verwerken. Sommige mensen koesteren misschien zelfs wrok jegens zorgverleners vanwege hun voortbestaan, of ze wagen zich misschien de straat op om de diepgaande boodschap die ze hebben ontvangen te delen, maar worden teleurgesteld omdat hun woorden aan dovemansoren gericht zijn. Vaker wel dan niet zijn degenen die een bijna-doodervaring hebben meegemaakt zo overweldigd door hun ontmoeting dat ze ervoor kiezen te zwijgen, uit angst dat hun ervaringen zullen worden afgewezen of belachelijk gemaakt.

Het aantal bijna-doodervaringen neemt toe, dankzij de vooruitgang in de medische technologie die reanimatie mogelijk maakt. Deze ervaringen worden echter nog steeds niet algemeen erkend of begrepen. Het algemene begrip van bijna-doodervaringen is beperkt tot een tunnel met licht, wat vaak wordt toegeschreven aan zuurstofgebrek of medicijneffecten. Zelfs binnen de medische gemeenschap hebben artsen de neiging deze ervaringen af ​​te wijzen, waardoor individuen zich geïsoleerd voelen. Toch zijn bijna-doodervaringen onmiskenbaar buitengewoon, zoals zelfs de reguliere wetenschap heeft erkend.

Het ervaren van een bijna-dood-ontmoeting is een diepgaande en levensveranderende gebeurtenis die iemands perceptie van de wereld volledig op zijn kop zet. Individuen ondergaan een radicale transformatie, waarbij hun zintuigen hyperbewust en versterkt worden, waardoor ze gevoelig worden voor zelfs de kleinste prikkels zoals licht en geluid. Ze merken dat ze geen enkele vorm van conflict of onenigheid kunnen tolereren, omdat hun nieuwe kijk op het leven prioriteit geeft aan harmonie en vrede. Het overweldigende gevoel van liefde en uitgestrektheid dat je ervaart tijdens de bijna-dood-ontmoeting leidt ook tot een diep verlangen naar een plek die ’thuis’ wordt genoemd. Materialistische bezigheden zoals rijkdom en macht verliezen hun betekenis en worden vervangen door een diep verlangen om liefde te verspreiden, spiritualiteit te verkennen en hun levensdoel te vervullen. Deze transformatie kan echter leiden tot een gevoel van vervreemding van de mensen om hen heen, vooral in relaties. Toch zijn er gevallen waarin partners moeite doen om de bijna-doodervaring van hun geliefde te begrijpen en te omarmen, wat resulteert in hun eigen opmerkelijke groei en verruimd bewustzijn. Uiteindelijk heeft een bijna-doodervaring het potentieel om een ​​mooie en transformerende betekenis in de levens van individuen teweeg te brengen.

een medium dat persoonlijk een buitenlichamelijke ontmoeting heeft meegemaakt, vindt de scheiding van spirituele en fysieke energie plaats op het precieze moment van de dood.  kreeg ze een diepgaand inzicht in de essentie ervan en de diepgaande invloed het houdt vast.

Te midden van een confrontatie met de dood laten de fysieke en mentale aspecten van een persoon niet echt hun greep los, maar wordt hun energie tijdelijk getransporteerd naar de bestemming die ons allemaal te wachten staat. Bijgevolg kan de feitelijke daad van het sterven zelfs nog ontzagwekkender en diepgaander zijn. Ik geloof dat een bijna-doodervaring een integraal onderdeel is van de levensreis van een individu. Het dient vaak als een wake-up call, of zelfs als katalysator voor transformatieve verandering, waardoor iemand wordt gedwongen het vertrouwde pad te verlaten en een nieuwe richting in te slaan. Degenen die deze buitengewone ontmoeting ondergaan, worden ondergedompeld in een liefde die verbale expressie tart, en daarin ligt de grootste uitdaging. De nasleep. De ervaring om gehuld te zijn in een rijk vol liefde en de emoties die het oproept is onbeschrijfelijk, en het slaagt er niet in om zich aan te passen aan ons aardse bestaan. De strijd ligt in het vinden van iemand die jouw reis begrijpt, en de angst is voelbaar wanneer jouw diepgaande ontmoetingen, die onmiskenbaar echt aanvoelen, worden afgedaan als louter verzinsels.

Net zoals de aarde wordt omhuld door haar atmosfeer, worden onze lichamen omgeven door een aura. Dit energetische veld dient als schild en zorgt ervoor dat alles wat daar niet thuishoort, op afstand wordt gehouden. Wanneer we worden beschermd door onze eigen energie, kunnen zowel onze fysieke als mentale toestanden ontspannen, waardoor transformatieve ervaringen zoals bijna-dood-ontmoetingen kunnen plaatsvinden. Het is op deze momenten dat we ons kunnen verdiepen in de verkenning van het doel van ons leven en het potentieel voor persoonlijke groei. Zelfs als we ons simpelweg op één enkel positief aspect concentreren en ernaar toe gaan werken, breidt ons eigen bewustzijn zich uit en bloeit dat sprankje licht op tot een stralend baken in de wereld.